ANGELA
MORENO
Bere lanean obra grafikoekiko interesa nabari da, maila teknikoan zein prozesukoan. Trebetasun handiz, esperimentuak egiten ditu grabatuen lanbideko metodoak teknika grafiko eta material berriekin konbinatuz. Artisau-lanaren bidez, atsegin hartzen du teknologia digital eta berehalakoekin batera dauden prozesu motel eta neketsuekin, zeinak denborarekin, naturarekin, memoriarekin edo emakumeen lanarekin lotzen diren.
Beti teknika bera erabiliko banu, aspertu egingo nintzateke. Ikasten eta sentitzen dudana islatzeko modu berriak erabiltzen gozatzen dut.
Irudien memoria
Irudien memoria
Lanak
Proposamen
didaktikoak
Helburuak
Teknika bat baino gehiago eta denbora desberdinak erabilita, erretratuak egingo ditugu, eta, elkar ezagutze aldera, garrantzia emango diogu inguratzen gaituenari, materialei, objektuei, tokiei edo pertsonei.
Angela Morenoren obrara eta lan-prozesuetara hurbiltzea.
Sormen-prozesuetan ikerketari eta esperimentazioari eskaintzen zaion denboraren garrantzia azpimarratzea.
Hainbat material eta teknikarekin esperimentatzea, hala nola collagearekin edo grabatuarekin, banaka eta elkarlanean.
Erretratua ikertzea, haren inguruan hausnartzea eta genero garaikide gisa erabiltzea norberaren nortasuna eta besteena lantzeko.
Gehiago jakin
Alesbes, 1960. Arte Ederretan lizentziaduna da UPV/EHUn. Grabatuan espezializatua da, La Lagunako Unibertsitatean irakasle aritu zen eta teknika grafikoei buruzko hainbat ikastaro eta tailer eman ditu testuinguru askotan. 1996az geroztik, ZUBIARTE Grabatu Tailerra zuzentzen du (Nafarroan obra grafikoak editatzeko eta zabaltzeko zentroa). 1986tik galerietan eta museoetan erakutsi ditu bere lanak, batez ere Nafarroan.
Beste begiradak
Hemen ez dago emakumerik objektu erotiko gisa, ez estalkirik, ez genero-salaketarik. Hala ere, badago identitateari eta irudikapenari buruzko diskurtso bat, emakumeak bizitzari dagokionez irudikatzeko proposamen bat, eta horren aurkakoa adierazten du: heriotza, aldaketa gisa, azal zaharra atzean uztea, gaixotasunean mehatxu egiten duen bezala.
Ez dute izenik, hor daude denak: emakumeen aurpegiak, errepikatuak, familiako argazki mordo batean bezala, bata bestearen ondoan, mosaiko batean bezala, fresko arraro bat osatuz, irudi mugitu bat, (...).
Dotorezia, minimalismoa, garbitasuna eta pieza hauen edertasunean pausatzen den begirada desitxuratzen duen ezer ere ez.
