José
Castiella
Funtsean piktorikoa da haren lana, eta kolapsoaren ondoren bizitzeko dauden aukera berriak aztertzen ditu, materiarekiko etengabeko espekulazioaren bidez. Ezezagunaren aurrean dituen kezkak islatu eta adieraztea da bere xedea, eta mundu berri baten sorrera planteatzen du, gaur egungoaz zeharka hitz egiteko modu gisa.
Nire ustez, formaren eta arautzen zaila den edukiaren arteko oreka misteriotsua izan behar du arteak. Egitean agertzen da eduki hori, eta egitetik banaezina da.
Pertsonaiak diren orbanak eta era berean zera diren orbanak…
Pertsonaiak diren orbanak eta era berean zera diren orbanak…
"Urduri ibiltzen naiz oihalaren inguruan bueltaka, eta, bertigoari aurre egiten diodanean, isuria botatzen dut. Une horretan, arreta handiko prozesu bat hasten da: gorputzak, fluido organikoak, kolore-eremuak eta abar sortzen dira. Zabaltzen uzten diet. Orduan hasten naiz formak sumatzen. Gero, mihisea horman jartzen dut, eta orbanei begira egoten naiz, bila... Lehen aldiz ikusten ditudanean, une intimo baten antzeko zerbait da. Batzuetan ez dira ikusten. Horrelakoetan, mihisea begi-bistan utzi, eta agertzeko zain geratzen naiz. Azkenean agertzen direnean, bat-batean gertatzen da. Ez dakit zer diren guztiz, baina, jakingo banu, agian agertzeari utziko zioten. Iruditzen zait oihu egitean edo hatzarekin seinalatzen ditudanean uxatu egiten ditudala".
