Bere lanean, hein handi batean, artearekin berarekin zerikusia duten alderdiak jorratzen ditu Pacok: artearen historia zuzenean edo zeharka aipatzen du (Duchamp eta bestelako eskultoreak, arkitekto ospetsuen bizitza eta lanak, etab.); artistaren berezko problematikei buruz hausnartzen du, obrak egiteko eta fabrikatzeko prozesuei buruz, haien merkaturatzeari buruz, etab. Bere lana, askotan, arteari buruz hitz egiten duen artea da.

Muertes construidas lanean 12 arkitekto ospetsuren heriotza bortitzei buruzko istorioa ikertzen eta kontatzen du argazkien bidez. Horretarako, heriotza gertatu zen lekuari argazki arkitektonikoak ateratzen dizkio, non berak eraikitako objektu bat jartzen duen (arkitektoaren beraren bizitza edo heriotza umore ukitu batekin laburbiltzen duen objektua) hori ere ateratzeko. Arkitekturaz, argazkigintzaz eta heriotzaz hitz egiteak artearen historiako mugarri ezberdinetara garamatza: Roland Barthesek La cámara lúcida lanean deskribatutako argazkiaren eta heriotzaren arteko loturara, eta historian lehen aldiz erregistratutako foruen izenak dituzten Egiptoko hileta-tenplu handien arkitektoetara, besteak beste.

https://www.youtube.com/watch?v=tpNdpBVNLnA

Pluriescultor "teknikarientzako, zinegotzientzako, arkitektoentzako eta biribilguneetarako eskultura-kit" gisa definitu zuen Pacok, eta eskulturak eraikitzeko joko bat da. Eskultore-maletatxo bat bezalakoa da, kaxa, piezak, jarraibideen eskuliburua eta guzti, eta emaitza azkarrak lortuko dituela baiesten dio erabiltzaileari. Pacok, proposamen horrekin, eskulturarekin berarekin eta haren testuinguruarekin zuzenean lotutako alderdiak azaltzen ditu: elaborazio-prozesuak eta -teknikak, eskultura merkataritza-objektu gisa, haren funtzioak eta espazioak, eskultorearen rola, etab. Ironiaz beterik, eskulturaren estandarizazioa proposatzen du, sormenerako lasterbide moduko bat, zeinaren bidez edonor eskultore bihur daitekeen.

Made in Marocco lanean, Manhattan, Amsterdam edo Bilbo bezalako "lehen munduko" hiri handietako mapa-alfonbrekin, Marokon eskuz egindakoak, Pacok zalantzan jarri eta mahaigaineratu egiten ditu gure bizitzak betetzen dituzten objektuen manufakturazio-prozesuak. Izan ere, gehienak kostu baxuan eta eskulan merkearekin eginak daude, eta horien etiketetan honelako esaldiak irakur daitezke: "Made in Marocco". Badirudi proiektuak artea bera ere aipatzen duela, haren ekoizpen-prozesuak eta merkantilizazioa.

Pakoren praktika artistikoaren ezaugarrietako bat bere egiteko modua da, kontzeptuan oinarritutakoa. Metahizkuntza, "arteari begiratzen dion artea", gogoetatsua, umore ironikorako joera duena eta beti ideiari lotuta dagoena. Hori gauzatzeko, oso prozesu planifikatu eta zehatzak egin behar dira. "Inprobisazioa gauza berria da niretzat (…), proiektu bat buruan dudanean, urrats guztiak asko pentsatzen ditut beti".